Páskaspjall

Nú ríkja dagar hinna löngu skugga. Tilveran er þýskur expressjónismi. Vor og haust eru mínar eftirlætis árstíðir. Sólin er þá örlát á geisla sína, en geislarnir fara lágt og efna til skuggasýninga inni sem úti.

Annnars hafa orðið hálfgerð pólskipti hér á landi síðustu misseri. Lítið er orðið vetrarlegt við veturinn, nei; fyrir mér nær haustið fram í desember og ef veturinn nær einhverjum tökum á láglendinu þá er það í mesta lagi í örfáar vikur. Svo er komið vor. En, sumrin? Ég veit ekki með sumrin. Eru þau betri eða verri en þau voru. Heitari eða kaldari og þá miðað við hvað?

Páskar. Á Spáni og Ítalíu og eflaust víðar er dymbilvikan kölluð helgivika, semana santa / settimana santa. Einhver mesti ferðatími ársins í Róm er um páskana. Helst eru það ítalskir ferðamenn sem streyma til höfuðborgar sinnar. Þá verður stappað í borginni. Svo allt rólegt aftur, þangað til sumarvertíðin hefst.

Hjá sannkristnu fólki eru páskar helgasta hátíð ársins. Þá er þess jú minnst að Kristur var krossfestur og að hann hafi síðan risið upp frá dauðum. Allt samkvæmt guðlegu plani. Hér á Íslandi tengjum við páska aðallega við súkkulaði. Þannig er það í minni minningu allavega. Mína eftirminnilegustu páska átti ég hins vegar í Malaga á Spáni og í Róm á Ítalíu sem áhorfandi helgihalds kaþólskra. Vorið 1994 bjuggum við Hildur í Andalúsíu. Helgivikuna vorum við í borginni okkar Malaga, en heimsóttum svo vinkonu okkar í Sevillu um helgina. Í báðum borgunum varð ég gagntekinn af helgisiðum innbyggjara; allri þeirri sjón- og tónrænu veislu sem boðið var uppá á götum úti. Blogga um það seinna. En, núna aðeins um ...

Róm, föstudagurinn langi 1999. Jóhannes Páll páfi leiðir táknræna passígöngu sem hefst innan í Kólosseum og endar uppi við kór Venusarhofsins þar fyrir ofan; byrjar sem sagt í fornu sláturhúsi kristinna manna sem nú hefur status helgrar kirkju og endar í heiðnu hofi. Þetta var afar hátíðleg athöfn tóna og texta í ljóma kyndla jafnt sem rafljósa, en það sem þó var áhrifaríkast var hægur gangur páfa og þögnin sem ríkti meðal mannfjöldans sem þátt tók í athöfninni í þessu magnaða umhverfi.

Langi frjádagur er ekki frídagur hjá Ítölum, en það er páskadagur hins vegar og annar í páskum. Natale con toi, pasqua con chi che voi! – segja Ítalir: jólin með þínum, páskana með þeim sem þú kýst. Einnig segja þeir: Jólin inni, páskana úti - enda komið vor. Á páskum gæða Ítalir sér á súkkulaðieggjum eins og Íslendingar þekkja.

Eitthvað það rómantískasta sem ég hef gert - og þótt ég segi sjálfur frá - er þegar ég fann súkkulaðibúð eina í Róm og fékk starfsfólk þess til að útbúa fyrir mig allsérstakt páskaegg að gefa Hildi minni. Súkkulaðibúð þessi er af gamla skólanum þar sem m.a. er hægt að velja sér páskaegg af öllum stærðum og gerðum, ráða innpökkun og því sem fer inn í eggið. Efnahagurinn leyfði ekki demantshring og stærð eggsins rúmaði ekki sportbíl, svo ég keypti lítið ilmvatnsglas og skrifaði eitthvað fallegt á kort og fékk starfsfólk súkkulaðibúllunnar til að setja þetta inn í sérvalið egg og loka. Og þetta hitti í mark, nema hvað!